ÖZEL HABER - Faruk BALIKÇI
“Gelin şehir, insanlık, hürmet ve taraftar görün”
Amedspor Teknik Direktörü Mesut Bakkal ile hayata ve futbola dair bir söyleşi gerçekleştirdik. İlk başladığı yardımcı hocalık görevinden Amedspor’a kadar uzanan futbol yaşamını, Diyarbakır’da günlerinin nasıl geçtiğini, Amedspor’a uygulanan taraftar yasağını ve Amedspor taraftarını sorduk. İşte Mesut Bakkal’a yönelttiğimiz sorular ve yanıtları şöyle.
*Futbol hayatına ne zaman başladınız?
13 yıl Denizlispor’da top oynadım. Herkes beni Denizlili bilir ama ben Kırıkkaleliyim. Sakatlanınca futbolu bıraktım. 1996’da teknik direktörlük kurslarına başladım. 1998’den 2006’ya kadar Türkiye Milli Takımı, Ankaragücü, Gençlerbirliği takımlarında yardımcı hocalık yaptım. 2006’da ise ayrılarak Teknik Direktörlük yapmaya karar verdim. Artık “ben piştim” dedim. Gençlerbirliği’nin başına geçtim. Sonra Antep ve böylece devam ettik.
“PARAŞÜTLE İNMEYECEKSİN, ÖNCE ÇAMURU BULANACAKSIN”
İyi bir Teknik Direktör nasıl olunur?
Bana teknik direktörlük kriterin ne diye sorarlarsa “Çalıştığı takımdan bir daha isteniyorsa” iyi bir hocadır. Hemen futbolu bıraktıktan sonra bir takımın başına geçiyorlar. Öncelikle bu işin temelini öğrenmeleri gerekiyor. Önce yardımcı hocalığı denemeleri, kurslara gidip kendilerini yetiştirmeleri gerekiyor ki teknik direktörlük hayatları uzun olsun. Süper Lig’de çok iyi futbolcular var. Günümüzde hocalığa erken başlayıp kariyerlerini bir anda Süper Lig’de dört veya on haftada bitirdiler.
Futbolculuk ile Teknik Direktörlüğü ayırmak gerekiyor. Çünkü bizim yaptığımız meslek yapboz gibidir. Her sene bir hata yapıyorsunuz. 35 yaşlarında teknik direktörlüğe başlıyorlar. Biraz çamur yalayacaksın, biraz sindireceksin birden bire paraşütle inmeyeceksin. Artık herkes bir şekilde antrenman yaptırıyor. Ama bu iş strateji işidir.
Ben Süper Lig’de 12-13 takım kurtardım. Son furya da diplomasız takımların çalıştırıldığını gördüm. Eczane gibi olduk diplomayı duvara asıyor. Röportaja sahanın kenarına başkası çıkıyor. Bu dönemler de bizim mesleği ucuzlattılar. Tabii ki alttan bir grup gelecek. Biz Fatih, Mustafa, Şenol abilerin arkasından Tolunay, Rızalar gibi gelmeye başladık. Sonra Denizli’ye gittik kurtardık.
Bandırma’da 8 maçta 5 galibiyet, 2 beraberlik, 1 mağlubiyet aldık. Takımdan ayrıldım. Çünkü takımın içine girmeyi çok seviyorlardı. Dokunmayı seviyorlardı. çünkü belli bir hedeflerde ve noktalar da ne disiplin edemiyorsunuz. Yani oyuncu size ait olduğunu bilmesi gerekiyor. Herkes kendi işini yapacak. Bu konuda Amedspor’a teşekkür ediyorum.
“AMEDSPOR’A HİÇ DÜŞÜNMEDEN GELDİM”
Amedspor hikâyesi nasıl başladı?
Amedspor’dan önce üç dört yerden transfer teklifi gelmişti. PTT ve Süper Lig’de vardı aralarında. Dedim ki Amedspor büyük camia. Takip ediyoruz. Ben buraya uzak birisi değilim. Gidip geliyordum. Sezon başı yapılan yatırımlar vardı. İyide giden bir kulüptü. Ben de değişik işler yapmayı seviyorum. Ben bu camiayı şampiyon yaparsam eğer büyük bu haz olur bu benim için diye düşündüm. Büyük bir maneviyat olur. Yardımcılara var mısınız dedim. Eşim de bana ‘Ben senin yerinde olsam giderdim. Şampiyon yaparsın’ dedi. Hiç düşünmedim Ankara’dan gelip başladım. İyi ki de gelmişim. Çok keyifli çalışıyorum. Geldim hiç yabancılık çekmedim ondan sonra üst üstte iyi sonuçlar alınca daha da iyi şeyler olmaya başladı.
Yönetimin bize verdiği en büyük desteklerden bir tanesi transfer ve ödemelerde hiç bir sıkıntı olmamasıdır. Bu yönetim kuruluna destek verilmesi gerekiyor.
Diyarbakır’ı nasıl buldunuz, günlerinizi nasıl geçiyorsunuz?
Ben çalışma psikopatı bir adamım. Bende mesai sabah 8, akşam 10’dur. Dışarıda pek bulunmam gezmem. Ben dışarıda daha yemek yemedim. Dışarı çıkmıyorum, otelde kalıyorum. Ailem Ankara’da. Haftada bir gün kendime izin verip ailemin yanına gidiyorum. Bir görevimiz var. Bu görevde bir iğne deliği kadar açık bırakmak istemiyorum. Dışarı çıkma adetim yok ama sağ olsun idareciler bürolarına çağırıyorlar iki, üç saat oturuyorum bu bana yetiyor.
GELİN ŞEHİR, İNSANLIK, TARAFTAR GÖRÜN
Dışarıda alışveriş yaparken halkın ilgisiyle karşılaşıyor musunuz?
Benim köyüm Çerkezdir. Hem de has Çerkezim. Annem babam da Çerkezdir. Bizdeki saygı hürmet burayla aynıdır. Bu çok hoşuma gidiyor. Yönetimde toplantıdayken lavaboya gidip geliyorsunuz herkes saygı gereği ayağı kalkıyor. Bu bizde de öyle. Bu saygı, samimiyet ve güven beni mutlu ediyor. Kendimi yabancı görmüyorum.
Geçen gün benzin almaya gittim etrafımda 15 kişi toplandı. Mesela dışarıda yürüyorum, ciğercinin önünden geçerken davet ediyorlar. “Yemeyeceğim” diyorsam da zorla kolumdan tutuyorlar. Yolda çağırıp çaya davet ediyorlar. Bunlar mutlu ediyor insanı.
Halkın şampiyonluk beklentisi var. Bu beklenti karşısında bir sorumluluk hissediyorsunuz. Ben Diyarbakır’ı dışarıya anlatırken “gelin şehir görün, insanlık, hürmet, taraftar görün” diyorum. Maçlarda 20-25 bin kişiye oynuyoruz. Kısmet olursa bu hafta 33 bin kişiyle oynayacağız. Ben sosyal medya kullanmıyorum. Bir telefonum var onu da kızlarımın sayesinde kullanıyorum.
“DÜNYA’DA BÖYLE BİR ŞEHİR YOK”
Diyarbakır’ı nasıl buldunuz?
Eşime Diyarbakır’ı anlatıyorum. Onlar da bu hafta Karamanspor maçına gelmeyi düşünüyorlar. Böyle bir şehir yok. Yollar, yemekler alışveriş merkezleri. Ben şimdi elçilik yapıyorum. Ankara’da çevreme anlatıyorum. Kesin geleceğiz diyorlar. Gelin de görün. Bir yemek yiyin. Tarihi yerleri görün. Havaların ısınmasını bekliyorlar. Hepsi gelecek. Ben bunu gönülden söylüyorum. Dünya’da böyle bir şehir yok. Hatta futbolcumuz Berk, yardımcı hocalar da aynısını söyledi. Bu kadar düzenli, bu kadar geniş caddeleri olan harika bir şehir Diyarbakır. Çok memnunum ve çok keyifliyim.
“AMEDSPOR TARAFTARINI ÖRNEK ALSINLAR”
Karaman maçında taraftarları da gelecek. Ama, Amedspor taraftarı yasak nedeniyle deplasmana gidemiyor. Ne diyorsunuz?
Uzun yıllar takımlarla çalıştım. Ama bizim takımın taraftarları diğer taraftarlara kesinlikle bir örnektir. Taşkınlık yapmazlar, sahaya yabancı madde atmazlar, küfür etmezler. Futbolun taraftarsız olması mümkün değil. Maç taraftarla güzeldir. Attığın golün sevinci taraftarla yaşanır. Burada çıktığımız her maçta tüylerimiz diken, diken oluyor. Ben bunu Süper Lig takımlarında hissetmiyorum. Ama burada hissediyorsunuz. Sizin aracılığınızla yetkililere sesleniyorum. Gittiğimiz deplasmanda taraftarımızı bırakın gelsinler. İnsanlar kucaklaşsınlar. Sevsinler birbirlerini. Ama inanıyorum taraftar yasağı yavaş, yavaş kırılmaya başlanacak. Sonuçta çığ gibi büyüyen bir camia var. Burada çalışıyorum ve yaşadığım için biliyorum. Kimse otobüse taş atmıyor, gelenleri çiçekle karşılıyoruz.
Sloganlarımızda kötülük yok. Ben diyorum ki aslında gelip buradan ders alsınlar. Birçok futbolcu zaten dışarıdan gelmiş oynuyor. Nasıl taraftar almayacaksınız. Bunu bir şekilde kıracaklar çünkü yapılması gereken odur. Bizim gittiğimiz yerlerde oraya binlerin geleceğini biliyorlar. İstanbul Atatürk Stadyumu’nda oynasak en az 50 bin kişi gelir, bunu nasıl bastıracaksınız. Futbolun içinde olan bir şeyin yapılmaması gerekir. Futbol taraftarıyla güzeldir. Taraftarı engellemeyin. İnsanları seviyorlar geliyorlar. Yine gittiğimiz yerde stadın dışında bile olsa 50 kişi geliyor. Bu konuda biraz daha sağ duyulu olmamız gerekiyor.
DEVAMI YARIN…
