ÖZEL HABER - Güneş OCAĞA / Veli BALTACI
2007 yılında Diyarbakır'da açılan Dengbêj Evi'nde tanık sesi yankılanan 71 yaşındaki Mehmet İnci (Mihemedê Dêrikî), acıklı bir hayat hikayesine sahip. Kürtlerin sözlü edebiyatının bir parçası olan dengbêjlik sanatının yaşaması için her gün Dengbêj Evi’ne gelen İnci, kendisine ait bir evi de olmadığı için 8 yıldır sokaklarda yaşıyor.
KİMSESİZ BİR DENGBÊJ
Hayat hikayesini gazetemiz Güneydoğu Ekspres'e anlatan İnci, Diyarbakır'da kimsesiz bir dengbêj olduğunu söyledi.
Çocuk yaşlarda dengbêjliğe merak saldığını belirten İnci, "1969 yılında Batmanlı Kerem vardı. Ferzê'nin çırağıydı. Ferzê de dengbêjlerin şahıydı. Ferzê 1955 yılında bir düğünde kurşunun kendisine isabet etmesi sonucu yaşamını yitirir. Ferzê'nin Çırağı Kerem Batman'a gelir ve burada ona Perihan sahip çıkar.
Kerem bazen Diyarbakır'a da geliyordu. Benim de dengbêjliğe olan ilgim vardı. 1969 yılında ben ondan iki tane klam öğrendim. Ben iş adamıydım ve çok zengindim. Dolayısıyla dengbêjlik yapacak vaktim de yoktu ve bu işten para kazanma gibi bir ihtiyacım da" dedi.
İŞ ADAMIYDI, BÜTÜN SERVETİNİ KAYBETTİ
Diyarbakır'ın en zenginlerinden iken bir anda bütün servetini kaybettiğini kaydeden İnci, "Diyarbakır'ın en zenginlerindendim. Ama bütün servetimi bir anda kaybettim. Zenginken bir anda fakirleştim, ardından eşim ve çocuklarım da beni terk ettiler. Kimsesiz kaldım. 8 yıldır da sokaklarda yaşıyorum" diye konuştu.
"GİDECEK BİR EVİM YOK"
Yaşadığı bütün talihsizliklerin ardından ilk önce Dicle Fırat Kültür ve Sanat Merkezi'nde dengbêjliğe başladığını anlatan İnci, şöyle devam etti: "2007 yılında da Diyarbakır Büyükşehir Belediyesi Dengbêj Evi'ni açtı. O gündendir buradayım. Gündüz gelebilecek bir evim var. Ama akşam gidecek hiçbir yerim yok. Her gün bir yerde kalıyorum. Bazen ucuz olan otellerde kalıyorum. Maalesef ki bu yaşta sokaklarda kaldım ve bana sahip çıkan kimse de yok."
"YENİ DENGBÊJLER YETİŞTİRMELİYİZ"
Dengbêj Evi'nde sayılarının az olduğuna işaret eden İnci, "Biz öldüğümüzde arkamızda dengbêjliği sürdürecek hiç kimse yok. Yıllardır çağrıda bulunuyoruz, dengbêjlik için yeni nesil yetiştirmemiz gerekiyor diye. Ama kimse sesimizi duymuyor. Bu Dengbêj Evi çok değerli bir yer.
Gerçekten de insanlar burayı merak ediyor ve geliyorlar. Ama dengbêjlerin sesi burada sonsuza kadar yankılanması için yeni dengbêjler yetiştirmemiz gerekiyor" seslenişinde bulundu.
