Diyarbakırlı 42 yaşındaki yüzde 50 özel gereksinimli kadın, RAM raporu alıp fark edilmek istiyor.
Diyarbakır’da yüzde 50 özel gereksinimli bireylerin aileleri, İl Milli Eğitim Müdürlüğü ve 3 merkez ilçe müdürlüğü kendilerine Rehberlik ve Araştırma Merkezi (RAM) raporu vermediği için rehabilitasyon merkezlerinde özel eğitim alamadıklarını ifade etti.

Özel gereksinimli bireylerin yakınları, çocuklarının fark edilmesi için yetkililere çağrıda bulundu.
Diyarbakır’da yüzde 50 özel gereksinimli çocukların ve yetişkinlerin bazılarının milli eğitim il ve ilçe müdürlüklerinden Rehberlik ve Araştırma Merkezi (RAM) raporu alamadıkları için özel rehabilitasyon merkezlerinden eğitim alamadığı, bu sebeple de toplumsal yaşama etkin biçimde katılamadığı ifade edildi. Merkez Kayapınar ilçesinde ikamet eden Nimet Efe (68), birlikte yaşadığı yüzde 50 özel gereksinimli olan kızı Gülbaran Efe (42) için defalarca kez 2 bin 600 TL’lik RAM raporu için Kayapınar İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü’ne gittiklerini ve herhangi bir belge alamadıklarını ileri sürdü.
Kızının herhangi bir yardım ücreti almadığını, sadece RAM raporunu alıp eğitim görmesini dileyen Efe, “42 yaşındaki özel gereksinimli kızımla evde tek yaşıyoruz. Evladıma 2 yılda sadece 6 aylık rapor verildi. 3 aydır gidip geliyoruz, bir türlü raporu alamıyoruz. Kızımın rapora ihtiyacı var. Toplum içine çıktığımız zaman hareketleri yaşıtlarıyla aynı değil. Çocuğum eğer okula giderse toplumla kaynaşma etkisi oluyor. Rapor başvurusu yapmaya gittiğimizde; yapılabilecek bir şey yok, rapor için geçersiz bir neden diyorlar. Bu çocukların toplum içine girmeye ihtiyacı var. Bu evlatlarımızı dışlayalım mı? Benim çocuğum devletten bakım parası ve özel gereksinimli parası almıyor. Sadece verecekleri 2 bin 600 liralık eğitim parasıdır. Bu çocuklar okula gidip geldiği zaman toplum içinde karşılıklı diyaloğa girebiliyor” dedi.


Daha önce kızı için sadece 6 aylık rapor aldıklarını ve bu raporla görülen eğitim sonucu kızında düzelmelerin oluştuğunu dile getiren Efe, “Eğer kızıma rapor alırsak okula gönderip eğitim almasını sağlayacağız. Daha önce 6 aylık rapor verildiğinde okula başlamıştı. Aldığı eğitimlerle yavaş yavaş düzelmeye başladığını görebiliyorduk. Kızım yüzde 50 özel gereksinimli. Evden bir yere gideceğim zaman yalnız bırakıp gidemiyorum. Şu anda kapım zincirle kapalı, anahtarı sürekli saklıyorum. Kızımın arkadaş çevresi yok. Okula gittiği zaman gelip anlatıyordu; hoclarımla eğlendik, arkadaşlarımla oynadık diyordu. Böyle çocuklar bu tür aktiviteler yaptığı zaman toplum içinde kendilerini birey olarak görmeye başlıyor. Ama rapor almaya gittiğimizde rapor yok diyorlar” ifadelerinde bulundu. (İHA)

Editör: Beritan KAYA