Sevgili okurlar, değerli dostlar; Kahramanmaraş merkezli depremlerin ardından 10 ilde binlerce kişinin hayatını kaybettiği ve milyonlarca kişinin etkilendiği evsiz, barksız, aşsız ve açıkta kaldığı gündü 6 Şubat.
İşte tamda o günün sabahı başta çevre illerdeki vatandaşlar olmak üzere ülkenin her yerinde yardımlar toplanmaya başlandı. Bu yardımların yaraları sarmak için depremin vurduğu il, ilçe ve köylere yetiştirilmesi gerekiyordu. Bunun için kamyonlar ve tırlar tercih edildi ki, olması gereken de buydu zaten. Çünkü daha çok yardım alan büyük kasa ve dorseleri vardı.
İşte o yürekleri kocaman insanlar geçerken direksiyon başına 7 gün boyunca yağmur, çamur demeden ve hatta lastikleri patladığı için jantlar üzerinde devam etmeleri gibi gibi… bütün olumsuz her şeyi unutmuşlardı. Unuttukları başka bir şey daha vardı normal günlerde bastıklarında hayat kurtaran bir şeyi. Aslında unutmadılar da hayatlarını pahasına iptal ettiler, hayatlarını hiçe sayarak. Neydi o? diye soruyorsunuz değil mi? Bu koca yürekli insanlar araçlarındaki “freni” izine çıkardılar. Çünkü kaybetmeye bir saniyeleri bile yoktu ve 2 pedal kalmıştı o araçlarda biri debriyaj ve diğeri gaz. Ne sol şerit dinlediler, nede dağ, taş. Evet atlara binip giden o güzel insanların yerine 2023 yılında TIR’larına ve kamyonlarına binen o güzel insanlar gelmişti. Kimi gıda taşıyordu, kimi giyim, kimi ilaç taşıyordu kimi su. Bu güzel insanlara 25 yaşında Fransa’dan kullandığı TIR’la Kahramanmaraş’a gelen 25 yaşındaki bir kadın sürücü. İş makinası ve gıda taşıyan Irak’tan gelen Kürt şoför vs vs…
Elbette kendileri gönüllü olarak çeşitli illerden gelen ve gelen yardımları vatandaşlara daha hızlı ulaştıran o güzel motokuryelerin hakkını da teslim etmeden olmaz.
Hakları yenmeyecek ambulans şoförleri ise adeta kanat takmıştı uçarak gidiyordu bir canı kurtarabilmek için.
Hepinizin yüreğine, eline ve ayağına sağlık. İyiki varsınız…
