Bir dostu kaybetmek hem çok acı hem de çok can acıtıcı

Bir dostu kaybetmek… Üstelik hiçbir şey ortada yokken, ani bir kaybetmek, insanın canını daha çok acıtıyor. Dostunu, arkadaşını kaybetmenin ardından, bu boşluk kapanır mı acaba? Belki de insanlar hayatımızdan anı çıkması bizde bir deprem etkisi yaratır. O acı haberi ilk aldığımızda beynimizden vurulmuşa döneriz. Bir süre kendimizi bir boşluğun içinde buluveririz. Ne acı şeydir bir dostunu kaybetmek, güzel yürekli dostu yitirmek…

Çok zamansız… Çok birdenbire...

İnanası gelmiyor insanın...

Olmaz, olamaz diyorsun.

Ansızın bu kadar yakın, bu kadar sevdiğin bir dostu kaybetmek çok yaralıyor insanı.

Gerçek değil sanki...

Kaybettiğin bir dost ve bir canın ardından yazmak ne zormuş meğer...

ne çok insan için ne çok şey ifade ediyordun sen...

Kaybetmek hem çok acı hem de çok can acıtıcı...

Tanıdığım en iyi insan, en iyi baba, en iyi dost, en vatansever, en mütevazı kişi...

Pozitif, enerji dolu, hayata ve insana bakışı gözleri gibi sıcacık ve derin canım kardeşim...

Seni kaybetmek yüreğimden bir parçayı kaybetmek gibi...

Başımız sağ olsun...

Kelimelerin yetersiz kaldığı bu acıyı, tüm çapan ailesi ve sevenleriyle paylaşıyor, Allah rahmet eylesin ve sabır versin diyorum...

Bu hafta ne kalemim ne de yüreğim daha fazla yazacak gücü bulabiliyor.

Zamansız bir gidişin acısının ardından, kelimeler yetersiz kalıyor.

Dostluk basit bir kavram değildir. Arkadaş olmak çok kolaydır. Birine selam verirsiniz arkadaş olursunuz, kısa bir yolculuk yaparsınız arkadaş olursunuz, tesadüfen masanızda biri oturur yemek yerken tuz istersiniz arkadaş olursunuz. Yani arkadaşlık basit bir kavramdır. Dolayısı ile kaybolduğunda çok büyük etki yapmaz. Ancak dostluk kavramı farklıdır. Çünkü dost dediğinde kendini kaybeder, onda kendini bulursun. Böyle olunca da ne kadar haklı yere, yahut kendiniz bitirseniz bile içinizde bir ukta kalır. Bu olması gereken bir şeydir.

Sevgili Hicabi Ceylan’ın dediği gibi,

Belki tanımadım onu hiç görmedim yüzünü

Yakındı bana sanki, kardeşim gibi

Ona anlatıyordum dertlerimi sırdaşımdı

Lanetler ediyorum kahrolası samimiyetime

Can dostumdu benim

Nasıl söyledim o sözleri, nasıl yazdı kalemim

Bir dostu kaybettim

Şimdi param parça yıkık her yerim