Solmayan çiçektin sevda çölümde
Bana hep umuttun yıkık halimde
Eskiden duaydı ismin dilimde
Adını anacak dil bırakmadın
Geleceğim zaman sessiz beklerdin
Pencereden bakıp yolu yoklardın
Bana sarılınca ne hoş koklardın
Belini saracak kol bırakmadın
Falcı konuşurken bende dinlerdim
Biri var deyince “seni” anlardım
Çıkacaksın diye ümit ederdim
Artık baktıracak fal bırakmadın
Sevinçten uçardın hemen öperdin
Sen öptükçe bende yürek kopardın
Daha kapıdayken cilve yapardın
Kapını çalacak el bırakmadın
Aşkımız destandı bütün dillerde
Hasretini çekmek varmış kaderde
Hayalin gözümde gitmeyen perde
Elini tutacak el bırakmadın
Yaşadığımız aşk kalsın yerinde
Özlemle doluyum Bursa şehrinde
Ankara o kadar uzak değil de
Atlayıp gelecek hal bırakmadın
