Yar haber göndermiş sevda yeliyle,
Beni her gün üzen utansın demiş.
İsyanları dökmüş tatlı diliyle,
Bana zarar yazan utansın demiş.
Ben yârin gönlünü bahar eylerdim,
Ben ona aşkımla şarkı söylerdim,
Gerekse yar için zından boylardım,
Cayır cayır yakan utansın demiş.
Bilerek üzmedim, üzmem, kıramam,
Yardan başkasına aklım yoramam,
Boynum vurulsa da yarsız duramam,
Günü bensiz geçen utansın demiş.
Demiştim ben mecnun sen bana Leyla,
Depremler yaşattı gönlümde fayla,
Hatır bırakmamış ekmek, su, çayla,
Aşımı zehreden utansın demiş.
İki gün arayıp sormadım diye,
Aklım ermedi hiç beddua niye?
İntizarı kaldı bana hediye,
Gözyaşımı döken utansın demiş.
Alışmak mümkün değil hasretine,
Hiç sözüm yok, asalet, kudretine,
Layık görmüş de gitmiş nefretine,
Lanet olsun ona, utansın demiş.
Baban felek olsa yaranamazsın,
Yar gözünde ölsen aranamazsın,
Suçluysan gönülde barınamazsın,
Huzurumu bozan utansın demiş.
Sevda yeli selam olsun o yâre,
Çaresiz derdime bulmadım çare,
Bir de zalim demiş şair Demir’e,
Beni yere seren utansın demiş.
