Herkesin içinde, anlaşılmayı bekleyen bir dünya vardır. Bu dünya bazen kelimelere dökülür, bazen de bir sessizliğin içinde saklanır. Anlaşılmak, yalnızca kendimizi ifade etmekle değil, karşımızdakine gerçekten dokunabilmekle mümkün olur.
İlişkilerde anlaşılmak, bir yarış değil, bir dans gibidir. Her adımda hem kendi yerinizi bulur, hem de partnerinize uyum sağlamayı öğrenirsiniz. Çoğu zaman, kelimeler bir tür savunma aracına dönüşür. Kendimizi anlatmaya çalışırken, diğerini duymayı unuturuz. İletişim bir savaşa dönüşür; kazananı olmayan bir oyunda birlikte bir yol bulmaktır.
Anlaşılmak için söylenmeyenlerin diline dikkat etmek gerekir. Bir bakış, bir suskunluk, bir vazgeçiş... İnsan, her şeyden çok anlaşılmadığı anlarda yavaş yavaş uzaklaşır. Bu uzaklaşma, genelde fark edilmeden olur. Sessizlik, görünmez bir duvar gibidir. Ancak bu duvarı aşmak, sabır ve gerçek bir ilgiyle mümkündür.
Daha iyi ifade etmenin yollarını aramak, bu duvarı kırmanın ilk adımıdır. İlişkilerde empati, yalnızca kelimelerle değil, karşımızdakinin hislerini gerçekten hissetmeye çalışarak kurulur. Bu çaba, hem anlatanın hem de dinleyenin iç dünyasını açar.
Anlaşılmak tek taraflı bir ihtiyaç değildir. Her iki taraf da, anlaşılamamanın yükünü taşır. Bu yük, paylaşıldığında hafifler. Sessizliği konuşmaya, mesafeyi yakınlığa çevirmek cesaret ister. Anlaşılmak, yalnızca bir kelime değil, iki kalbin birbirine dokunmasıdır.
